De klap komt later

"Als hulpverlener 100% voorbereid zijn op zo’n zware ramp als die van 22 maart, dat lijkt me onmogelijk. Maar gelukkig hebben wij met de jaren veel expertise opgebouwd, rond trauma, bijvoorbeeld. Bij Slachtofferhulp begeleiden wij niet alleen slachtoffers van allerlei misdrijven, maar bijvoorbeeld ook nabestaanden bij een zelfdoding, mensen die geraakt zijn door verkeersfeiten of getuigen. We bieden informatie, emotionele en juridische ondersteuning, begeleiding en coaching. Bij ‘normale’ zaken contacteren wij mensen proactief. Ook nu hebben we geprobeerd om onder meer ziekenhuizen en politie proactief te informeren over ons aanbod. Via de lijsten die we kregen van het Rode Kruis (Dringende Sociale Interventie) hebben we de slachtoffers telefonisch proberen te contacteren. We volgden daarbij de richtlijn dat we dat pas mochten doen nadat ze het ziekenhuis hadden verlaten. Maar er stonden niet altijd telefoonnummers bij. We hebben dus ook brieven gestuurd naar slachtoffers, in drie talen. En ook op dit moment kunnen slachtoffers nog bij ons terecht.”

Communicatie kan nog beter

“De eerste dagen kregen we vooral vragen rond coaching: scholen die niet wisten hoe ze hun leerlingen konden helpen, overheidsdiensten die wilden gebruikmaken van ons aanbod. En er kwamen ook telefoons van ongeruste burgers die niet rechtstreeks slachtoffer waren, maar die zich wel getroffen voelden. Maar ook van mensen die graag wilden helpen. In de dagen en weken daarna kwamen steeds meer slachtoffers hulp vragen. Om hen psychologisch bij te staan, maar ook juridisch en met verzekeringen. Soms zijn die contacten een tijdlang zeer intensief en valt het daarna even stil – omdat de slachtoffers zich bijvoorbeeld op hun medische traject willen concentreren. Maar dan reageren we altijd proactief: mogen we u over vier weken nog eens bellen? We willen de drempel zo laag mogelijk houden.”

“Sommige slachtoffers hebben het gevoel dat ze door de bomen het bos niet meer zien. Ze krijgen niet alleen een brief van ons, maar bijvoorbeeld ook van slachtofferonthaal en van de dienst slachtofferbejegening van de politie. Ik snap wel dat dat moeilijk is. We moeten nadenken over betere communicatie. Maar de meeste slachtoffers die ik heb gesproken, vinden toch dat ze goed zijn opgevangen. In het begin was de chaos natuurlijk groot, maar daar is veel begrip voor.”