

Revalutie
Begin september opende in Herentals REVAlution zijn deuren, het eerste postrevalidatiecentrum in ons land. Met dit project van stichting ‘To Walk Again’ krijgt een specifieke groep patiënten toegang tot revolutionaire, hoogtechnologische revalidatie.
Al sinds 2003 ijvert To Walk Again, de stichting van atleet Marc Herremans, ervoor dat kinderen, jongeren en volwassenen met een beperking meer kansen krijgen op volwaardige sport en beweging. En sinds kort hoort daar ook een postrevalidatiecentrum bij: REVAlution in Herentals. Al wil Kristel Gevaert, algemeen directeur van To Walk Again, af van de naam ‘postrevalidatie’. “Dat klinkt als een soort palliatieve zorgen”, zegt Gevaert.
"We willen af van de naam ‘postrevalidatie’, dat klinkt te veel als ‘palliatieve zorgen'.”

Praten op normale hoogte
Niet alleen de infrastructuur en het personeel van REVAlution kosten handenvol geld. Er zijn ook nog de vele hoogtechnologische snufjes. “Het bekendst zijn natuurlijk onze exoskeletten [die 160.000 euro per stuk kosten, n.v.d.r.]. Dat zijn staprobotten die perfect op maat aangepast kunnen worden en waarmee patiënten de volledige stapbeweging kunnen maken.” Gevaert gebruikt zelf een exoskelet en kan er dus met extra enthousiasme over vertellen. “De eerste keer was het heel vreemd. Ik wist niet meer hoe ik commando’s moest geven vanuit mijn hersenen naar mijn benen. Die eerste maanden moest ik dus zeer bewust oefenen. Zo’n staprobot activeert de hersenbanen en lopen is intussen weer een automatisme.” En dat heeft heel wat voordelen, vertelt Gevaert. “Op de plaatsen waar mijn bot vroeger osteoporose ontwikkelde, is die er nu niet meer. Omdat er opnieuw druk is op het beendergestel. Maar ook het psychologische effect is enorm: het doet zo’n deugd om weer op normale hoogte te kunnen praten met mensen.”
Efficiënter trainen

Er zijn nog veel meer technologische hoogstandjes, vertelt kinesitherapeut Kris Goos (manager REVAlution). “De Zero G bijvoorbeeld, een dynamisch suspensiesysteem. Eigenlijk is dat een rail die over het plafond loopt met daaraan een robot-trolley. Daaruit komt een touw met een ‘harnas’. Wanneer een van de patiënten daarin hangt, wordt tot 90% van zijn gewicht weggenomen en kan hij bovendien niet vallen. In de klassieke revalidatie zet zo’n patiënt zijn eerste stappen met twee of drie therapeuten, enkele meters ver. Hier kan het met één therapeut of zelfs alleen en worden er – letterlijk en figuurlijk – veel grotere stappen gezet.”
Een ander voorbeeld is de fitnessapparatuur van het Finse merk HUR. “Die werkt op een persluchtsysteem, niet met klassieke gewichten. Daardoor kan de belasting per 50 gram worden ingesteld, wat voor mensen met een beperkte “We willen af van de naam ‘postrevalidatie’, dat klinkt te veel als ‘palliatieve zorgen.” functie een cruciaal verschil kan zijn. Alle patiënten krijgen een programma op maat en een polsbandje waarmee ze op elk toestel kunnen inloggen. Zo kunnen ze bijna alles zelfstandig doen. Bovendien zijn alle toestellen volledig toegankelijk met een rolstoel.” Maar er is ook veel meetapparatuur: om patiënten goed op te volgen én om wetenschappelijk onderzoek te bevorderen. “We hebben bijvoorbeeld een perfect uitgerust 4D-ganglabo dat elke lichaamsbeweging analyseert met lichtbundels. Die zijn even efficiënt als röntgenstralen, maar zonder de negatieve effecten. Daarmee kunnen we bijvoorbeeld afwijkingen in de ruggengraat opsporen, waardoor er nog efficiënter getraind kan worden.”