welzijn & zorg
“Waar mensen elkaar kennen, gaan ze elkaar ook helpen”
Het buurtrestaurant maakt de stap naar hulp makkelijker
Het is gezellig druk in het lokaal dienstencentrum van Kortemark. Aan de tafel van Eddy gaan de glazen omhoog en wordt er getoost op de 86e verjaardag van tafelgenoot Wilfried. “We hebben elkaar ontmoet in het buurtrestaurant”, legt Eddy Coudron (75) uit. “Dat is het mooie aan het project Zorgzame Buurten. Mensen die we vroeger vaag kenden, zijn nu goede vrienden geworden.”
Omdat het nieuwe jaar nog maar net uit de startblokken is geschoten, staat er een feestmaaltijd op het menu in het buurtrestaurant van Kortemark. De soep en kroketten zijn al verorberd. Het is tijd voor het dessert: ijstaart met koffie. Aan de tafel van Eddy zitten acht mensen. “Wij hebben elkaar hier in het buurtrestaurant leren kennen. Nu spreken we iedere dinsdag af om samen te eten. Mijn vrouw en ik leven daar wekelijks naartoe. De maaltijd is altijd lekker en het gezelschap fijn. En we moeten niet zelf koken of afwassen. Alleen maar voordelen”, lacht hij.
Duwtje
Merlijn Lombaert werkt voor het OCMW van Kortemark. Dat nam samen met het plaatselijke woonzorgcentrum en lokaal dienstencentrum het initiatief om in te tekenen op het project Zorgzame Buurten. “Toen we besloten om deel te nemen, hebben we de periode van analyseren en overleggen kort gehouden”, legt hij uit. “We zijn vrijwel meteen van start gegaan. Een kleine enquête onder onze bewoners toonde dat er nood was om mensen samen te brengen. Kortemark is een uitgestrekte landelijke gemeente met ruim 12.000 inwoners. De laatste jaren zijn hier veel appartementen gebouwd en er vestigden zich ook veel nieuwe gezinnen van buiten Kortemark. Van de nieuwkomers hoorden we dat ze niet gemakkelijk aansluiting vonden. De oudere mensen betreurden het dat ze niet meer iedereen in het dorp kenden terwijl dat vroeger wel zo was.”
Merlijn Lombaert (OCMW Kortemark): “Eerst stonden de tafeltjes apart, maar na verloop van tijd hebben we ze bij elkaar gezet, zodat mensen verplicht werden aan lange tafels aan te schuiven en met elkaar te praten.”
Het was duidelijk dat de inwoners van Kortemark weer meer naar elkaar wilden toegroeien, maar dat ze een duwtje in de rug nodig hadden. “Bij ons OCMW zijn maatschappelijk werkers vooral met individuele dossiers bezig”, zegt Merlijn. “Toen ik projectverantwoordelijke werd, besliste ik samen met de partners om voor Zorgzame Buurten op verbinding in te zetten. Want alleen waar mensen elkaar kennen, zullen ze elkaar ook helpen. Het buurtrestaurant is een ideale manier om ontmoeting te stimuleren.” Merlijn ziet het ook als een kans om inwoners de weg naar de gemeentelijke diensten en het lokaal dienstencentrum te wijzen die in hetzelfde gebouw zijn ondergebracht. “Het maakt de stap om een beroep te doen op die diensten kleiner. Het buurtrestaurant vindt twee dinsdagen per maand in hoofdgemeente Kortemark plaats. De andere dinsdagen van de maand kunnen de mensen in een van de deelgemeenten terecht voor een maaltijd.”
Will Tura
“Mijn vrouw en ik komen al vanaf de opstart van het buurtrestaurant”, zegt Eddy. “Ik herinner me dat we hier in het begin maar met twintig mensen waren. Nu zijn dat er wekelijks negentig. Meer kunnen er niet bij. Het is een succesformule. Vanaf vandaag wordt er aan iedere maaltijd ook nog een namiddagactiviteit gekoppeld. Omdat we kort na de eindejaarsperiode nog een beetje in feeststemming zijn, staat er muziek en dans op het programma. Iedereen heeft op voorhand zijn lievelingsnummer aan de organisatie bezorgd. We hebben allemaal liedjes van Will Tura gekozen. Hij is ook van de Westhoek en we zijn met zijn muziek opgegroeid.”
Merlijn bevestigt dat die namiddagactiviteit nieuw is. “In het begin ging onze aandacht alleen naar mensen overtuigen om naar het buurtrestaurant te komen. Daar zijn we ondertussen in geslaagd. Vooral ouderen en alleenstaanden vinden de weg naar hier. Eerst stonden de tafeltjes apart, maar na verloop van tijd hebben we ze bij elkaar gezet, zodat mensen verplicht werden aan lange tafels aan te schuiven en met elkaar te praten. Dat heeft gewerkt. Mensen bleven na verloop van tijd langer zitten en er kwam geleidelijk aan vraag naar extra entertainment. Nu zijn we zover. Met een kaart- en bingonamiddag, sport, muziek en dans hopen we onze gasten blij te maken. Voorlopig organiseren we die activiteiten nog zelf, maar het is de bedoeling om op termijn de plaatselijke verenigingen warm te maken hieraan mee te werken.”
Aan de tafel van Eddy heeft het dessert gesmaakt. “Laat de fles bubbels maar komen”, roept hij. “Ja, als er iemand jarig is, moet die trakteren. Dat is de afspraak.” En net op het moment dat de kurk knalt, echoot ‘El Bandido’ van Will Tura door de zaal. Het gezelschap klinkt, zingt en wiegt op de tonen van de muziek. De dansvloer blijft leeg, maar iedereen amuseert zich op zijn manier. Een tafel verderop heerst absolute stilte. Daar concentreren vier gasten zich op een rondje Rummikub.
“De oudere inwoners van Kortemark komen volop aan hun trekken”, vertelt Merlijn. “Maar ook aan de allerjongsten en de generaties ertussen hebben we gedacht. Twee woensdagnamiddagen per maand trekt van april tot oktober de speelkar uit. In haar kielzog volgt de Babbelcaravan. Bestemming? Een pleintje in een van onze deelgemeenten. Het doel? Ouders of grootouders met kleine kinderen aantrekken.” Voor de kleinsten bevat de kar fietsjes, hoepels, touwen en krijt. De caravan is eigenlijk een mobiele bar waar mensen een kop koffie of iets fris kunnen bestellen. Hij wordt bemand door een vrijwilliger van de armoedeorganisatie ’t Schoederkloptje. De eerste consumptie is gratis, nadien betaal je voor een drankje 1 euro. “Het is een laagdrempelige manier om buren samen te brengen en om zo ook nieuwe initiatieven zoals buurtcomités en buurtfeesten aan te moedigen. Waar er concrete plannen zijn, kunnen we sinds dit jaar ook een subsidie van 250 euro aanreiken. We hopen op die manierbuurtprojecten meer te stimuleren en de mensen van Kortemark nog dichter bij elkaar te brengen.”