kinderen & jongeren

'Het was iedereen tegen corona'

Kind en Gezin in de bres voor gezinnen

Medewerkers van Kind en Gezin stonden de afgelopen weken en maanden heel dicht bij heel wat gezinnen in Vlaanderen. Zo ook Ellen, Tabitha en Eli. Ondersteunen en ze zo goed mogelijk inspelen op wat elke ouder en elk kind nodig heeft: dat doen ze alle drie elke dag, samen met de collega’s uit hun team.

 

Ellen Vandoren: “Vlot bereikbaar via telefoon, sms en Whatsapp”

Verpleegkundige Ellen Vandoren (Kind en Gezin Haspengouw) zag de onzekerheid, ongerustheid en twijfel bij ouders tijdens de eerste weken van de coronacrisis. Ze deelde begin mei haar ervaringen op Facebook, in de hoop dat ouders er zich in konden herkennen en om duidelijk te maken dat je altijd wel bij iemand terechtkan met je verhaal en vragen.
"Ouders die net voor of tijdens de coronacrisis een eerste kindje kregen, leken er het moeilijkste mee hebben”, vertelt Ellen. “Zij hebben hun zwangerschap, bevalling en kraamperiode op een heel andere manier beleefd dan ze voor ogen hadden. Ze moesten plots hun dromen over die eerste periode bijstellen."  
“Omdat er geen bezoek toegelaten was op de materniteit, kregen ouders wel de tijd om ongestoord te wennen aan hun kindje, wat wel fijn is. Helemaal anders was het wanneer de partner niet op bezoek mocht komen of als er geen partner was en mama’s alleen achterbleven in het ziekenhuis." 
Eenmaal thuis was het in de eigen cocon in veel gevallen best oké. Ook al bleek het vaak een uitdagende evenwichtsoefening met de nodige ups-and-downs, om alles te combineren. “Ouders hebben het contact met hun naasten en de gedeelde zorg het meest gemist. Het was vooral moeilijker om bij iemand vertrouwd te rade te kunnen gaan.” 
Omdat huisbezoeken beperkt waren, kwam beeldbellen en telefoneren in de plaats. “Net zoals in normale omstandigheden plozen we uit waar de nood lag, om zo op maat van de ouders te werken. Online vallen nuances en lichaamstaal voor een groot stuk weg. We konden enkel afgaan op wat ouders ons vertellen. Nu we vanaf 1 juli opnieuw alle fysieke contactenmomenten - en dus ook huisbezoeken - kunnen doen, zullen we die context wel weer opnieuw mee hebben. Daar ben ik blij om.”
“We waren sowieso al vlot bereikbaar via telefoon, sms en Whatsapp. Dat heeft zich goed doorgezet en blijft ook zo. Ouders weten dat ze ons via die wegen altijd al hun vragen kunnen stellen.”
 

Tabitha Bordon: “Luisteren en ouders hun verhaal laten doen”

“We kregen opmerkelijk meer vragen over slapen en voeding”, zegt Tabitha Bordon, verpleegkundige in Kortrijk. “Wat ook normaal was, in veel gezinnen viel de structuur weg. De sociaal werker en psychopedagoog uit ons team konden sommige gezinnen met dat soort vragen intenser opvolgen. Dat was zeker een grote meerwaarde.” 
Ook gaven de meeste gezinnen aan dat de eerste weken en maanden van de coronacrisis echt niet te onderschatten waren. Bij kwetsbare gezinnen merkte Tabitha dat ze soms minder snel geneigd waren om hun kinderen terug naar de opvang of school te sturen, uit een gevoel van angst. “Er kwam - zeker in het begin van de crisis - veel informatie op hen af, maar ze begrepen die soms verkeerd. Omdat ze bijvoorbeeld de taal niet machtig zijn, of geen sociaal netwerk hebben waar ze hun onzekerheden kunnen ventileren. Dat veranderde wel geleidelijk aan, maar het blijft toch een aandachtspunt.” 
“Bij anderstalige gezinnen die geen Nederlands spreken, verlieptelefonisch contact moeizamer. Dan brachten WhatsApp of Skype redding, net als chatten via Google Translate. We blijven creatief naar oplossingen zoeken, ook nu nog. Het belangrijkste dat wij kunnen doen voor gezinnen is luisteren, er voor hen zijn en ouders hun verhaal laten doen. Daar zijn heel wat gezinnen ons erg dankbaar voor.” 
 

Eli Paridaens: “Mooi om te zien hoe iedereen de handen in elkaar sloeg”

Eli Paridaens is sociaal werker in het team van Brussel Zuid. Hij en zijn collega’s werken voornamelijk voor kwetsbare gezinnen met een migratieachtergrond. Net als Tabitha zag hij dat die gezinnen niet altijd toegang hebben tot alle mediakanalen en zo soms geen correcte informatie krijgen. “Eenmaal de situatie doordrong, kregen ze soms een extreme angst en isoleerden ze zich. Ze kwamen niet meer buiten en dat had dan weer een invloed op hun gemoedstoestand en draagkracht. Het was ook onze taak om die ouders te motiveren om bijvoorbeeld eens een frisse neus te halen.”
Voor gezinnen die geen papieren hebben en niet legaal kunnen werken is het nog moeilijker. “Zij hebben geen recht op een uitkering. Als je zonder inkomen valt, is er geen geld voor huur, voedsel ...”, vertelt Eli. “Gelukkig kunnen er (tot en met 17 juli 2020, red.) geen uithuiszettingen gebeuren. Maar die regel geldt niet voor mensen die geen huurcontract hebben. Mensen zonder papieren vallen overal tussenuit.”
Er was nog een constante voor Eli: overleggen is belangrijker dan ooit. Binnen het team, maar ook veel breder. “Ik heb nog nooit zoveel gebeld met collega’s als nu, niet enkel met mensen van mijn team maar ook met collega’s uit heel Brussel”, zegt Eli. “Het was iedereen tegen corona. We trokken allemaal samen aan één zeel.”
“We hebben onze krachten gebundeld en samengewerkt met diensten zoals Bruss’ Help. Zij bezorgden mondmaskers en knutsel- en voedselpakketten die we konden uitdelen tijdens de fysieke gesprekken op de consultatiebureaus. Collectmet, een dienst die voedselpakketten aan huis levert, voorzag wekelijks ook 30 voedselpakketten die konden opgehaald worden in het consultatiebureau. De Pamperbank, gesteund door de Koning Boudewijnstichting, deelde gratis pamperpakketten uit. Die kruisbestuiving tussen verschillende organisaties deed deugd, en in Brussel is dat ook heel snel gegaan.”
"Nu alle initiatieven duidelijk zijn en de situatie iets stabieler is, is ons werk bij vzw Aquarelle in het UMC Sint-Pieter in de Brusselse Hoogstraat opnieuw opgestart. In dat ziekenhuis begeleiden we kwetsbare zwangere vrouwen die geen sociale zekerheid hebben. We waren blij dat we hen begin mei opnieuw konden ontvangen. De vroedvrouwen van het ziekenhuis zijn tijdens de coronacrisis blijven doorwerken. Zij doen het medische luik en wij het administratieve, zoals huisvestiging en de kosten van de bevalling regelen."
 

Wie is wie?

Ellen Vandoren (33) 
Al 8 jaar verpleegkundige bij Kind en Gezin 
Werkt in de regio Haspengouw in het consultatiebureau van Bilzen   

Tabitha Bordon (29)
Werkt sinds maart 2016 als verpleegkundige voor Kind en Gezin 
Werkt in het consultatiebureau in Kortrijk, maar ging de afgelopen jaren ook in heel wat andere steden in West-Vlaanderen aan de slag, zoals Roeselare en Waregem.  

Eli Paridaens (27)
Is sinds mei 2019 als sociaal werker voor Kind en Gezin bij het team van Brussel Zuid. Eli neemt de gemeenten Schaarbeek, Haren, Evere en Sint-Joost-ten-Node voor zijn rekening.
Was eerder contextbegeleider bij een jeugdhulpvoorziening in Gent