kinderen & jongeren
Interactieve sprookjes in de wachtzaal
Zieke kinderen bouwen eigen verhaal
22.08.2016
Het ziekenhuis is een stresserende omgeving. Angst voor dokter, saaie wachtzalen en slecht nieuws zorgen ervoor dat kinderen zich niet op hun plaats voelen in een ziekenhuis. Onderzoekers van de kunsthogeschool Sint-Lucas in Antwerpen willen kinderen helpen ontspannen met verhaallijnen die door de computer live geïllustreerd worden.
Die interactieve sprookjes zijn computerspelletjes die worden ontwikkeld om stress en eenzaamheid te verminderen bij een verblijf in het ziekenhuis. Het lange wachten voor een doktersbezoek zou op die manier rustiger en aangenamer gemaakt kunnen worden. De onderzoekers uit verschillende domeinen brengen creativiteit, technologie en welzijn bij elkaar.
Lucas Nijs, onderzoekscoördinator, legt uit hoe het project startte: “Onze onderzoeksgroep werkt al lang met digitaal artwork geïnspireerd door de natuur, wetenschappelijk onderzoek naar creativiteit en technologie om de interactie tussen mens en computer te verbeteren. Nu willen we werken aan een interactieve muurprojectie, een interactieve speeltafel en automatische sprookjes door gebruik te maken van technieken uit de artificiële intelligentie.”
Sprookjesgenerator
Onderzoekers Lieven Menschaert en Pieter Heremans nemen de interactieve muur voor hun rekening en gaan aan de slag met bewegingscamera’s. Doctor in de kunsten Tom De Smedt specialiseerde in computercreativiteit en is promotor van het doctoraat van Ludivine Lechat. Samen willen ze een interactieve sprookjesgenerator ontwikkelen. “Story generation is het automatisch creëren van verhalen. Door bewegingen, keuzes of interacties wordt er een belevenis gecreëerd door de speler en de technologie. Doordat kinderen zelfstandig bezig zijn en worden uitgedaagd kan je er oneerbiedig gezegd een soort bezigheidstherapie in zien. Meer dan enkel dat zijn er tal van mogelijkheden om kinderen op hun gemak te stellen, door scènes uit de natuur te gebruiken of rustige bewegingen te vragen via het spel. Natuurlijke elementen maken dat mensen tot rust komen, maar ook het imaginaire helpt om te ontsnappen aan het dagdagelijkse of aan negatieve gedachten. De creatieve focus kan een positief effect hebben op de gemoedstoestand van de speler”, zegt doctoraatsstudente Ludivine Lechat.
Kinderen in een ziekenhuis willen niet anders zijn dan hun leeftijdsgenootjes. Ze willen samen avonturen beleven en liefst samen met hun vriendjes. “Met deze technologie kunnen we schoolvrienden laten meespelen en zo eenzaamheid tegen gaan. Ook kinderen op de afdeling zouden samen kunnen creëren, zo merken ze dat ze niet alleen zijn. We werken samen met die kinderen, hun dokters, psychologen en ontwikkelaars. We kiezen in dit project voor een interactie die rust nastreeft. Uiteraard zijn er ontelbare mogelijkheden om juist actie op te roepen of een educatieve uitleg over ziektes te verwerken in het spel. Momenteel focussen we op interactie zonder fysiek contact om hygiënische redenen”, zegt Lucas Nijs. “We moeten er ook voor zorgen dat kinderen niet willen blijven spelen in de wachtzaal wanneer ze eigenlijk om consultatie bij de arts moeten. Er moet een makkelijk einde kunnen gecreëerd worden. We balanceren de technologische mogelijkheden, creativiteit en zorg en welzijn om tot een bruikbaar product te komen.”
Frederik De Bleser verdedigde in juni zijn doctoraat in de kunsten en wil zijn nieuwe NodeBox-technologie inschakelen in het project. “Story Table is een mooi voorbeeld van hoe onze technologie kan bijdragen aan een betere samenleving. Het is bovendien betaalbaar, alles wat je nodig heb is een projector en een scherm of blinde muur”, zo concludeert hij.
‘Story Table’, een onderzoeksproject van EMRG (Experimental Media Research Group van de kunsthogeschool Sint Lucas Antwerpen), ontwikkelt computerspelletjes om stress en eenzaamheid te verminderen bij kinderen die langdurig in het ziekenhuis verblijven. De onderzoeksgroep werkt samen met ziekenhuizen (Universitair Ziekenhuis Antwerpen, UZ Leuven), met onderzoeksgroepen in de psychologie (Vrije Universiteit Brussel, Universiteit Gent) en artificiële intelligentie (CLiPS, Universiteit Antwerpen, Universiteiten van Madrid en Dublin), maar ook met ouders van overleden kinderen, internationale non-profit kunstorganisaties en bedrijven zoals Apple.