Als de klas een slaapkamer is
Bednet is in 2004 opgericht voor langdurig zieke kinderen, zoals kankerpatiëntjes die niet naar school kunnen omdat ze risico lopen op infecties. Ze missen dan niet alleen lessen, maar raken ook sociaal geïsoleerd. Een systeem met webcams, scanners en printers zorgt ervoor dat zieke kinderen de lessen thuis kunnen volgen. Vandaag is de doelgroep uitgebreid naar alle zieke kinderen vanaf vijf jaar tot het einde van de middelbare school.
We merken dat we soms nog niet bekend genoeg zijn. Mensen weten niet altijd goed wie er tot onze doelgroep behoort”, vertelt Els Janssens, directeur van Bednet. “Alle kinderen en jongeren vanaf vijf jaar die door ziekte langere tijd thuiszitten, kunnen bij ons terecht. Ook tienermoeders behoren sinds kort tot onze doelgroep. Zo’n 10% van onze doelgroep zijn jongeren met psychische problemen, ook dat is nog niet bekend genoeg. Het gaat dan om problemen als depressie en eet- of angststoornissen.”
Sterretje in de voorruit
Chronisch zieke kinderen kunnen ook deeltijds gebruikmaken van Bednet, bijvoorbeeld twee dagen per week. Dat maakt de inspanning om de lessen te volgen minder groot. Zo kunnen ze langer naar school blijven gaan, in plaats van op korte tijd een grote inspanning te leveren en dan uit te vallen wegens uitputting, wat bij ziektes als mucoviscidose soms gebeurt. “Scholen hebben – gelukkig – niet elk jaar een zieke leerling. Maar als het zover is, hopen we dat ze ons weten te vinden”, vertelt Els. Ze vergelijkt Bednet graag met de firma die erom bekendstaat dat ze sterretjes in de voorruit herstelt: “Die heb je gemiddeld ook maar één keer om de acht jaar nodig, maar iedereen kent het bedrijf wel. Zo zou iedereen ook moeten weten waar Bednet voor staat.”
Zo normaal mogelijk
Als je ziek bent, is het belangrijk om toch wat structuur in je dag te krijgen: een vast uur om op te staan, klaarzitten wanneer de les begint. Is er een toets, dan legt de leerkracht het blaadje op de scanner in de klas en dan rolt het thuis bij de zieke leerling uit de printer. Zo verloopt alles zo normaal mogelijk en hoeft er weinig aangepast te worden aan het verloop van de dag. “Een ziek kind voelt zich al genoeg de uitzondering,” weet Els, “dat hoeft niet nog extra benadrukt te worden door allerlei aanpassingen.” De webcams werken in twee richtingen. De zieke leerling ziet de klasgenoten zitten en is tegelijk ‘aanwezig’ in de klas op een scherm achteraan in het lokaal. “Zo blijven ze erbij horen en is het achteraf veel makkelijker om opnieuw te integreren. Het uiterlijk van een ziek kind kan soms ook veranderen. Door de webcam kunnen de klasgenoten daar dan al wat aan wennen. Dat verlaagt de drempel om terug te keren naar de klas toch een beetje.” En dat moet uiteindelijk altijd het einddoel zijn, benadrukt Els: “Bednet moet een tijdelijk alternatief blijven, met als uitgangspunt dat het kind terug naar de klas gaat wanneer het daar klaar voor is.”
“Bednet is een tijdelijk alternatief, tot het kind weer klaar is om naar de klas te gaan.’’
Technisch werkt Bednet zo laagdrempelig mogelijk, toegankelijk en intuïtief. “Bij de helpdesk spreken ze de taal van het kind”, legt Els uit. “Dat is soms nodig als er een technisch probleem opgelost moet worden en de ouders anderstalig zijn. De opvolging door onze consulenten en helpdesk is voor ons minstens even belangrijk als de technologie aanleveren.” Wat brengt de toekomst voor Bednet? “We willen graag investeren in mobiele sets waarin computer, camera en boxen ingewerkt zijn: die kunnen handig zijn bij praktijklessen. En het is een droom om op termijn aan de slag te gaan met virtual reality.”